Wim -de roetsende schreef:
Ook erg vind ik van die achteropkomende automobilisten die willen zien 'wat ik ben' of zich gewoon niet realiseren dat er meer voertuigen met spiegels op deze aarde rondrijden en dus hun 'groot licht' aanzetten, terwijl ze nog achter mij rijden en/of mij willen gaan inhalen. Dan word ik dus echt volledig verblind door het licht in mijn eigen spiegels. Meestal doe ik dan de alarmlichten aan en ga vreselijk slingerend midden op de weg voor hen rijden. Dit helpt gelukkig 9 van de 10 keer. Dimmen ze hun groot licht nog niet, dan zet ik na het inhalen al mijn verlichting op standje 'verblinden'. Kunnen ze even voelen hoe dat is.
Vanmorgen vroeg maakte eentje het zo gortig dat ik wel naar een drastisch middel moest grijpen. Een groot deel van mijn woon-werkverkeer loopt langs onverlichte wegen. In de wintermaanden ben ik dus wel wat gewoon, maar die deze ochtend maakte het toch wel bont. Ik was nog maar net een lange dreef door het bos ingedraaid of ik zag in mijn spiegeltjes al een fel licht aankomen. Al snel moet hij me opgemerkt hebben, want hij minderde vrij abrupt snelheid. Goed, dat was toch positief, want die dreef is niet onmiddellijk heel breed. Aan zijn koplampen dacht hij waarschijnlijk niet. Hoe dichter hij kwam, hoe minder ik nog zicht had op de weg voor me. Ongenadig kaatsten de spiegeltjes het felle licht in mijn gezicht. Geen straatverlichting, waardoor ik op den duur geen hand meer voor de ogen zag. Uit voorzorg opgeschoven naar het midden van de weg begon ik ook trager te rijden. Nog steeds groot licht. Dan maar wat slalommen. Ook geen verandering. Ondertussen reed hij vlak achter me. Dan maar uitgebold en op de rem gaan staan. Toen ik aanstalten maakte om uit te stappen, ging het groot licht als bij wonder uit. Ellebogen. Sommigen worden er zonder geboren.
En deze avond was het ook vechten tegen een zee van licht, al was er maar weinig tegen te beginnen. Tussen Brugge en Beerneem gaat het kanaal door een grote brok natuurgebied. Na zonsondergang wordt het er dus erg donker. Dan is het meer dan eens opboksen tegen de nietsontziende lichtartillerie van de binnenscheepvaart. Ga je echter dezelfde kant uit als het schip, dan heb je wel een schitterende lichtstraat. Het heeft dan ook iets surrealistisch. Omgekeerd minder je echter best snelheid. De zwemkwaliteiten van de Mango zijn immers niet al te schitterend.
Dagdromend - mijmer ik weg - in de wereld - van het ongrijpbare - is niet alles - binnen handbereik - ben ik op een - eeuwig voortdurende reis
Stormend door het leven met (Versatile009), (Alligt Alleweder042) & (Thorax Tangens)