erik en tine op een beetje wereld reis

Reisvoorstellen, minitrips (NL, L, F, D)
Plaats reactie
Bericht
Auteur
Gebruikersavatar
Wouter D
General Manager
Berichten: 11283
Lid geworden op: di 09 sep 2003, 22:35
Postcode: 9320
Fiets: Thys Revolver
Locatie: Erembodegem
Contacteer:

erik en tine op een beetje wereld reis

#1 Bericht door Wouter D »

sommige van u herinneren zich nog wel erik de schepper die in het begin soms eens kwam kijken ten tijde van de msn-group. was toen op zoek naar een ligfiets en heeft uiteindelijk een condor gekocht.

nu is hij samen met zijn vriendin een redelijk serieus reisje aan het maken, weliswaar met de gewone rechtopfiets. maar vond het toch even de moeite iets ervan te vermelden.

info en verslagen kan je vinden op http://users.pandora.be/DeRollendeReizigers
veel leesgenot
Wens je in te schrijven voor de nieuwsbrief? Hebt u suggesties of vragen? , .... info@ligfietsers.be
help jij ook mee het forum fris en overzichtelijk te houden?

Gebruikersavatar
Wouter D
General Manager
Berichten: 11283
Lid geworden op: di 09 sep 2003, 22:35
Postcode: 9320
Fiets: Thys Revolver
Locatie: Erembodegem
Contacteer:

#2 Bericht door Wouter D »

Ni hao iedereen,

We zijn nu een maand in China. We hebben al zoveel verschillende indrukken opgedaan, dat het weer eens dringend tijd wordt om een verslagje te schrijven.
Chinezen zijn inderdaad met veel, met heeeel veel. Dat ervaarden we bij aankomst in het station van Beijing. Het leek alsof we een mierennest terecht gekomen waren waar iedereen door mekaar holt en waar het zwart (geel) ziet van de mensen. In deze chaos waren we mekaar ook nog eens kwijt geraakt. Erik was het station uitgezet, nadat hij de fietsen had gekregen van de douane, en mocht niet meer opnieuw het station binnen. En Tine stond braafjes te wachten op het perron met alle tassen. Gelukkig konden we al meteen op de hulpvaardigheid van de Chinezen rekenen en geraakte Erik met hulp van een student toch bij Tine en kon het Chinese avontuur beginnen.

China bleek meteen het fietsland bij uitstek, met in grote steden heuse fietsboulevards en massa's fietsers (die spijtig genoeg niet altijd goed kunnen fietsen).
In Beijing, en later ook in Xi'an, bleken naast de wolkenkrabbers in glas en beton, gelukkig ook nog traditionele volkswijken te bestaan. We hielden van deze 'hutongs' waar het leven zich grotendeels op straat afspeelt en je bijvoorbeeld 's morgens mensen in hun pyjama ziet lopen of hun haar wassen op de stoep.
In het eerste deel van onze trip door China, bezochten we vooral een aantal hoogtepunten uit het roemrijke verleden. Van de immense afmetingen van de Chinese Muur kregen we een indruk door er 10 km over te zwoegen onder een brandende zon en zover je maar kon zien : overal muur die zich over de heuvels heen slingert. Ook de Verboden Stad, vroeger strikt voorbehouden aan de keizerlijke familie, konden we niet overslaan, net als een hoop andere tempels en keizerlijke gebouwen. Het wereldbefaamde terracottaleger van Xi'an liet een grote indruk na. Wel tienduizend levensgrote terracottakrijgers die samen met keizer Qin werden begraven in volle oorlogsuitrusting. Ongelooflijk wat een arbeid hierin moet zijn gekropen en wat een oog voor details de kunstenaars hadden.
We bleven natuurlijk niet steken in het verleden, maar dompelden ons onder in het dagelijkse leven van het huidige China, en vonden het een fantastische belevenis. Over de Chinezen bestaan veel vooroordelen, bvb . dat ze racistisch zijn en enkel 'meio' (neen) zeggen, maar dat was duidelijk niet onze ervaring. Wij ervaarden daarentegen heel hulpvaardige mensen, hadden leuke contacten, hoewel de communicatie natuurlijk niet altijd evident is. Chinees is zo'n moeilijke taal! Als je denkt dat je een woord kent, spreek je het vast verkeerd uit en verstaan ze je toch niet. We voelden ons eigenlijk complete
analfabeten, wat alles staat dan nog eens aangeduid met Chinese karakters. Niet makkelijk. Ook naar het restaurant gaan bvb. wordt hierdoor een hachelijke onderneming. We hebben daarom verschillende technieken ontwikkeld om toch aan eten te geraken:
1. In andermans bord kijken wat ze aan het eten zijn (is hier niet onbeleefd denken we, want de Chinezen staren ons ook onbeschaamd aan) en aanduiden wat je zelf ook wil eten.
2. Naar de keuken gaan, wat groenten aanwijzen en vlees uit de frigo kiezen en zien wat ze ervan maken.
3. Toch maar het menu proberen ontcijferen met het woordenboekje ernaast. Slechte techniek eigenlijk, want de menu's zijn altijd superlang en alle gerechten staan kriskras door mekaar.
Zelfs ondanks deze slimme technieken, gaat het soms toch nog mis. Zo kwamen we op een keer in een restaurant war ze duidelijk wilden afgeraken van die derde bijna dode vis die we in het aquarium zagen drijven. Hoeveel we ook op voorhand hadden duidelijk gem aakt dat we geen vis wilden, bleek de verrassing van de kok toch vissoep te zijn! Het was uiteindelijk nog smakelijk, dus de kok gelukkig, wij gelukkig en waarschijnlijk de vis ook!
Een ander cliche over de Chinezen is dat ze alles eten wat beweegt, en dit kunnen we tot onze spijt wel beamen. We zagen de meest vreemde en zielige diertjes aan stokjes gerijgd: van hond tot zeepaardjes, geitetestikels, zeesterren, noem maar op. Op een slangevelletje na (trouwens geen aanrader) hielden we het bij vertrouwde ingredienten (althans dat denken we toch ...).
Een ander vooroordeel dat overeind bleef is hun liefde voor het met veel geluid produceren van een rochel en deze waar dan ook te deponeren (in de bus, op restaurant, enz...). Hier kunnen we echt niet aan wennen! En dan zijn er nog de toiletten ... Hoe saai het bij ons is, hoe 'gezellig' kan het in China zijn, allemaal op een rijtje boven een gemeenschappelijke open afvoergoot zonder stromend water. Niet om over naar huis te schrij ven eigenlijk.

Met onze fietsen verkenden we weer een heel ander deel van China, weg van de dichtbevolkte gebieden en de drukte. We startten onze fietstrip in Chengdu, Sichuan en na twee dagen waren we al in het paradijs: het Wolong natuurreservaat waar nog panda's
in het wild leven. Dat was haast mooier dan je je kan voorstellen met bergen die 2000m boven de weg uittorenen, gehuld in mysterieuze sluiers van nevel, begroeid met varens, bamboe en allerlei andere druipende planten. In het breeding center konden we enkele schattige pandaberen van dichtbij observeren die onverstoord lagen te luieren en knabbelen op bamboe.
We fietsten verder naar het westen waar we na het overschrijden van de eerste pas van 4500m terecht kwamen in Tibet buiten Tibet. Dit is eigenlijk de oostelijke provincie van Tibet die niet binnen de officiele grenzen valt van het bezette Tibet. Hier leven de Tibetanen nog redelijk vrij (in vgl. met Tibet zelf) en in relatieve harmonie met de Han Chinezen. Het leek wel een andere wereld waar we in waren terecht gekomen, met boeddhistische stupa's en kloosters, Tibetaanse huizen die op de steile hellingen gebouwd zijn, duizenden yaks die op de hoogvlaktes grazen en hun herders in nomadententen. De Tibetaantjes zij n supervriendelijk en letterlijk iedereen riep hello tegen ons met een smile tot achter hun oren, als we met onze fietsen passeerden. De meesten zijn ook uitgedost in kleurrijke traditionele kledij en poseerden graag en trots voor onze lens.
Fietsen op hoogtes van 4000m en meer is wel geen makkie. Door de ijle lucht moesten we ons uitermate concentreren op onze ademhaling en was elke klim een uitdaging. Een dag hadden we bovendien pech met het weer en werden we verrast door een sneeuwstorm bij het beklimmen van twee passen van 4700m. Met bijna alle kledij die we bijhadden aan, konden we ons net warm genoeg houden. Het was een aftasten van onze fysieke grenzen, maar we geraakten toch veilig in een dorp met een warme stoof en bed. Dat Tine daar het toilet moest delen met vier varkens was helemaal geen probleem.

Sinds we ons in het wat lager gelegen Yunnan (provincie in zuidwest China) bevinden, plukken we met plezier de vruchten van deze hoogtestage. De bergen hier beklimmen we dan ook met twee vingers in de neus. Yunnan staat bekend voor zijn talrijke etnische minderheden. We zagen al verschillende prachtig uitgedoste vrouwen die dikwijls rondzeulen met loodzware manden op hun rug. Ook hier hebben we al mogen ervaren hoe vriendelijk deze arme mensen wel zijn. Zo strandden we op een avond in een
piepklein dorpje zonder hotel. Schoorvoetend vroegen we of we ergens konden slapen en meteen bood iemand ons aan om bij hem thuis te logeren. Later bleek dat hij bij zijn familie ging slapen en wij zijn hele huis ter beschikking kregen. Hij maakte een kampvuur in z'n keuken om ons op te warmen en bood ons thee en aardappelen aan. Dat alles zonder er iets voor terug te willen, ongelooflijk toch! Een andere keer lagen we te dobberen in een warmwaterbron, geraakten we aan de praat met een local en werden we prompt uitgenodigd voor zijn trouwfeest die avond. Het was wel een zeer speciale belevenis. De maaltijd verliep, zoals altijd in China, heel luidruchtig en met rochelen en spuwen van de beentjes en graten op de grond. Sommige gasten gingen dadelijk weg als ze hun buik vol hadden. Wij bleven nog wat klinken aan de eretafel tot ze met 'you can go home now' duidelijk maakten dat het feest afgelopen was (om half acht al). Misschien was het ook wel goed dat het feest ge daan was want de bruidegom lag al half onder tafel na het herhaaldelijk inschenken van een sterk schnappsachtig goedje. Een rare maar heel leuke ervaring.

Het bevalt ons hier duidelijk prima en we zijn dan ook blij dat we nog een tweetal weken door het uiterste zuiden van China kunnen fietsen. Wordt dus vervolgd!

Groeten,
Tine en Erik

PS Enkele foto's van onze avonturen in China staan ondertussen al op de website http://users.pandora.be/DeRollendeReizi ... _China.htm
Doordat we de foto's sterk moeten verkleinen om ze verstuurbaar te maken via email zijn ze wel wat minder van kwaliteit.
Wens je in te schrijven voor de nieuwsbrief? Hebt u suggesties of vragen? , .... info@ligfietsers.be
help jij ook mee het forum fris en overzichtelijk te houden?

Plaats reactie