Wouter, je moet geen schrik hebben dat ik eerder thuis was. Om 19 uur kwam ik aan in Berlare. Daar ben ik gestopt om in het oud Brughuys even te bekomen. En dat het nodig was voelde ik direct bij het me aan een tafeltje zetten. Heb daar 45 minuten gezeten met een donkere LeFort. Ik zag er blijkbaar ook niet zo fris meer uit, want ipv direct zonder vragen een LeFort uit te schenken vroeg ze het eerst (niet haar gewoonte). In Wetteren ging mijn licht helemaal uit. Mijn benen wilden toen niet meer mee en toen ik om 21 uur aan de stalling stond ben ik nog 5 minuten
in de Orca blijven zitten voor ik uitstapte (en nee het was niet aan het regenen). Ik ben nu al gedouched en ga zo meteen slapen, zal wellicht een diepe slaap zijn. Het is sinds half september (toen 600 km in 5 dagen) geleden dat ik nog eens meer dan 70 km op een dag bijeen lag en dan nu meteen 184 km
De hele terugrit heb ik zonder bril gedaan, omdat ik met bril nog minder zag vanwege de waterdruppels op de glazen. Maar in de verte wordt alles wel wazig en dat samen met het nachtblind zijn en de regen die alles nog minder duidelijk maakte zorgde ervoor dat ik zeker tot in Dendermonde constant met de handen aan de remhendels zat, klaar om te remmen (was een paar keer echt nodig ook). Verder was ik constant gefocused op de weg om toch maar alles te zien en met een half oog op de gps turen, niet zozeer om de track te bekijken maar om te weten of er bochten aankwamen, welke richting ze uitgingen en hoe scherp ze zijn.
Het was verder wel een leuke tocht, zeer aangenaam ook. Iets helemaal anders dan de doortrapperstochten. Het moet niet steeds op die manier zijn, maar het mag misschien wel eens meer.
Nu ook eens ervaren hoe een slak een haas kan inhalen toen even na het vertrek in Rumst ik Wouter ergens uit het niets zag komen en weg vlammen, maar vele kilometers verder ik niet begreep waarom dat vlagje en knipperlicht me zo bekend voorkwam waar ik naar toe reed
Voor een keer vind ik dat de openliggers gelijk hadden om niet aan te treden. Tussen de regen hebben we ook zon en hagelstenen gehad. Bij dat laatste zaten we net in een cafe. Omdat we de openligger die mee was niet teveel wilden laten afzien.
Spijtig dat Muizen niet zo heel dichtbij is. De vegetarische spaghetti die ik daar gegeten heb mocht er echt zijn (de beste die ik ooit gegeten heb).