Louis - Wow

[aiai]

Stilaan begin ik te hopen dat de levering nog net ff wat langer op zich laat wachten. Dan kan ik nog een paar maal extra glimlachen om de verhalen die je schrijft. Ga zo door, ik vind ze leuk! Velomogoesting.......

[louis]

Nou Aiai, voor mij mag de Waw nu voor mijn stulpje staan te blinken. Als ik me niet vergis zou mijn velomobiel deze week in elkaar gestoken zijn. Ik heb nu genoeg voorpret gehad, 't spel mag beginnen. Ik probeer het heel volwassen tegen mijn vrouw en kinderen uit te leggen zodat ze niet denken dat ik als een klein kind zit uit te kijken naar mijn speelgoedje.
OP mijn werk hebben we onlangs een soort van veranderproject gehad en ons symbool was een ' Z.' Dat je zelf moet opkomen voor je dromen. Dat je zelf eens in de spiegel kijkt of je het wel goed doet. De 'Z' van zelfredzaam; zelfontplooiing, zelfkennis. En ja, inderdaad, iemand in de klas roept dan 'de 'z' van zelfbevrediging!' Diezelfde jongen die altijd 'zelfbevrediging' roept. Er is iets mis met dat mannetje. Hij loopt wat krom en hij stottert. Dus iedereen die in ons projectje meedoet draagt nu een speldje van een 'Z' op zijn vest of trui. In een van de gesprekken kwam mijn Waw ter orde. De Waw zou een grote 'Z' op de zijkant kunnen krijgen als een soort van symbool. De 'z' van zelftrappen om vooruit te gaan. De 'Z' van zelf aan een droom werken. Verder in het project mag iedereen een soort van presentje of verrassing voor de andere verzinnen. Als kado voor de geleverde ideetjes en diensten aan het project. Zo gaan we een keer ergens eten. Ik zit er aan te denken dat er een paar een toertje op ons terrein mogen doen. Met de vuurrode Waw waarop aan beide zijden een witte cirkel staat met daarin 'Z 11.'
Die ene die wat krom loopt en altijd 'zzze..e..elfb-b-b...bevredi...di..g.g.g..ing' roept mag niet in mijnen Rooden. Zeker niet nu de velomobiel nog zo nieuw en proper is.

[louis]

Morgen heb ik mijn eigen attractie. Ik ga nu niet zo ver om vrijdag 11 april 2014 te vergelijken met die ene dag in 1974. Het was op 16 augustus net na het avondeten. En eindelijk was ik en mijn vriendinnetje alleen in het grote huis. Ik ga vanavond niet vergelijken met die ene avond in 1974, 15 augustus. De vooravond van. Miljaar had ik toen in 1974 maar geweten dat ik anno 2014, vrijdag 11 april een vuurrode Waw in het echt ging aanraken! Sterker nog, dat ik erin kon kruipen! Pas op, toen die ene dag in 1974 was ook echt bijzonder. Ik weet de datum nog goed en niet omdat het zo'n succes was maar 'k ben het niet vergeten omdat Nederland in 1974 de finale van het WK verloor tegen Gerd Muller uit Duitsland.
Dus morgen, nog voor het avondeten kan ik een toerke gaan doen, een blokske om, een rondje rond de kerk, in mijnen Rooden Duivel. En na het eten alles nog eens overdoen, als ik al ga eten. Misschien neem ik wel een boterhammeke mee in de Waw.
Een boterhammeke met choco, dat dan weer wel. Wij waren vroeger ook al arm thuis, daarom kreeg ik nooit een skelter of een trapauto. En toen in 1974 de meeste van mijn vrienden een brommer onder hun gat hadden trapte ik op een door en doorgeroeste Batavus. met één versnelling en één rem. De terugtraprem. Ik reed in 1974 als een van de weinige van mijn vriendengroep niet op een brommer. Goed, ik had een schoon en gewillig meiske en schoonouders met een groot, en soms leeg huis. Maar geen brommer, geen skelter of trapauto. En dan op de koop toe, verloor Holland ook nog eens van Duitsland. Ge zou voor minder! Maar morgen, bijna veertig jaar later, maakt de Waw heel erg veel goed. Wat zeg ik, alles! Alles maakt het goed! Een paar jongens van toen zijn er niet meer en rijden helemaal niets meer en zie mij morgen maar eens!
Heb ik nu al gezegd dat ik morgen, vrijdag den elfde 2014, de Roode Waw ga halen?

[louis]

Vandaag was ik in Gent vlakbij het punt waar de Leie en de Schelde samenkomen. Ik heb een Waw. En hij is mooi. Rood en zo. Het eerste ritje ligt er trouwens al op. Om naar links te gaan vanuit mij oprit moet ik over het zebrapad lopen met de Waw aan de hand. De auto's stoppen, ook die er al voorbij zijn. het moet een raar gezicht zijn. Vanmiddag was het een bijzonder gezicht. Ik zag mijn Roode Waw langs de Schelde rijden met Brecht erin. Ze reden in de richting naar waar de Leie en de Schelde samenkomen. En even later vloog ie aan de andere kant voorbij.
Vanavond begonnen met een paar blokjes om en ge zou die gezichten eens moeten zien! Had ik al verteld dat ik tegenover een bejaardenhuis woon! Die menskes zullen wel denken. Er zijn er bij die twee wereldoorlogen hebben meegemaakt en dan nu dit. Een Rode Waw die geluidloos als een V1 over de grond scheert. Het is te zeggen; binnenkort ga ik scheren want het is wel even wennen. Vooral dat super direct sturen en als er al iets op de weg ligt dat ik met de voorwielen kan ontwijken dan is er dat dekselse achterwiel dat er overheen hobbelt. Een kluitje zand, een nukkige stoeptegel, een hoop uitgeharde paardenmest. Verdorie, zo voor het huis komt het uiterlijk van de Waw echt wel tot z'n recht. En in de garage ook. Zelfs aan de hand wandelend over het zebrapad. Eigenlijk komt ie altijd tot z'n recht!
Voorlopig stap ik nog wel uit om dan met de velomobiel aan de hand tussen de paaltjes te gaan. Morgen ga ik de heide onveilig maken. Ik rij naar het punt daar waar Nederland en België samen komen. Ik heb er zin an!

[Peter J]

Gefeliciteerd
Waar blijven de foto's

[louis]

Voor het eerst richtingaanwijzers aanzetten en voorsorteren naar links. Het doet wat vreemd aan in een velomobiel. Het sturen gaat al stukken beter. Op de scharnierende puntjes heb ik wat smering gedaan en dat helpt. Net als bij het motorrijden heb ik al een favoriete bocht. De bocht naar links. Na een aantal kilometers durf ik al eens putdeksels te ontwijken. En het zicht in de Waw is veel beter dan ik dacht.
Aan de overkant van de weg voor mijn huis staat een groot bejaardenhuis en daarnaast wonen een paar nonnen. Vriendelijke mensen allemaal behalve eentje. Die was boos op me omdat ik haar opmerkzaam maakte dat er een ooievaar op haar dak zat. Bij mij zat er ook een en op de lantaarnpaal een eindje verder ook. Maar bij die onvriendelijke non dus ook en die kon er niet mee lachen. Terwijl ik er voor niks tussen zat. Ik tikte slechts op het raam om de non te verwittigen. Met mijn vinger dan nog wel en nog niet eens om haar te laten verschrikken. Ooievaars zijn nu eenmaal mythische en bijzondere vogels. De buurman waarschuwde mij ook omdat er een ooievaar op mijn dak zat. Diezelfde buurman kwam vanmiddag naar mijn Waw kijken en hij feliciteerde me. Waar we een jaar geleden om het hardst onze motoren lieten janken daar glij ik nu met een superglilach in stilte op weg. Ik kan het niet helpen. Ik voel de glimlach wanneer ik in de Waw lig. De fietsenmaker maakte een foto, de bloemist maakte een foto. En als ik een camera heb ga ik een foto maken. Bij de Waw ligt een mooie zachte deken. Waar een mens en zijn hond kan liggen. Billie de fox snuffelt aan zijn spiegelbeeld in de carbon wieldeksels. Zalig om een Waw te rijden, een heel bijzonder gevoel om met een Waw te rijden. Ik hoop echt dat iedereen die een velomobiel heeft datzelfde gevoel heeft.

[KarelJ]

Proficiat!

Ik heb met veel plezier jouw verhalen gelezen naar aanleiding van de levering van jouw nieuwe bolide

[Pleeboy]

Proficiat en veel plezier ermee (maar dat zal denk ik wel lukken )

[louis]

Dank je wel Pleeboy, Karel J en eigenlijk moet ik alle Gentse Liggers bedanken want tot slot van rekening is 't door verhalen op dit forum dat ik een velomobiel heb gekocht. Weet je dat ik een velomobiel eigenlijk eerst wat euh..minderwaardig vond! Het is te zeggen, 'k vond die drie wielen maar niks. Wat ik wel altijd zo leuk vond aan een velomobiel dat het binnen in de velomobiel zo gezellig is. Fleske water water bij de hand, knopjes, een tasje met je spullen veilig binnen handbereik. En dan heb ik het nog niet eens over snelheid of weet ik wat. En er was die twijfel, ben ik er niet te oud voor? Gelukkig ben ik altijd wat achter geweest en die achterstand is met de jaren groter geworden. Dus over een paar jaar ben ik er dertig en dat is een mooie leeftijd voor een Waw. Gisteren heb ik voor het eerst in de Waw gezeten met volledige gesloten kap. Waar ik bang voor was, het opgesloten gevoel en de gedachte dat ik heel weinig zou zien is totaal niet het geval. De kap maakt zelfs helemaal niks uit aan het zicht en dat opgesloten gevoel is onbestaand. Dus weer een stukje zekerder over de velomobiel. Morgen voor een alarm gaan kijken en de Mp3speler waar ik naar op zoek ben. Voorlopig ga ik via een zekere en overzichtelijke route naar mijn werk. Duidelijke oversteekplaatsen en dan via de heide richting Huijbergen.
Toen ik de Waw bij Brecht in Gent ging halen kreeg ik er een doosje bij met spulletjes. De oplader van de batterij, een paar reserveschroefjes, een stuk velcro. Het lijkt zo klein maar dat geeft me een goed gevoel. Bij de koplamp zit een spleetje en dat ga ik met een rubbertje afdichten. Misschien ga ik aan het plexiglas van de kap ook nog iets van een profielrubbertje bevestigen. Misschien word ik geen echte velomobiel kanjer als het gaat om kilometervreten maar godver wat geeft die Roode duivel me een fijn gevoel zoals ie daar al staat. IK voel me verdorie echt nog een kind, zoals ik al weer uitkijk naar het volgende moment dat ik wat kan prullen aan de Waw. Of gewoon op de deken zitten met mijn hond naast dat machientje. Een soort van mijlpaal is 't geworden. Er was een tijd dat ik geen Waw had en er is een tijd dat ik wel een Waw heb. Het zal nooit meer hetzelfde zijn. Ik haast me zelfs op het toilet om rapper naar beneden te kunnen gaan. Ik veeg mijn gat vliegensvlug af om dan als de bliksem naar de garage te lopen om zeker te zijn dat mijnen mooiste fiets ooit er nog staat.
Iemand zei me eens dat je dromen moet blijven najagen. Als een kind zo blij ben ik met de velomobiel..

[Brechtix]

Heerlijk. Mogen al uw dromen uitkomen.

[louis]

Ik weet het, het klinkt wat klein, maar 'k heb mijn eerste regenbuitje gehad in de Waw. Plezant, dat ge niet nat wordt maar bij een flinke bui moet ik toch het ruitje wat omhoog schuiven denk ik. En iets verzinnen om langs binnen de ruit wat schoon te vegen. Of ik moet een zeemvel bij de hand houden en vragen aan een overstekend oud vrouwtje om mijn ruitje wat schoon te wrijven terwijl het verkeerslicht op rood staat. Misschien iets met een zeemvel op een L-profiel of U-profiel op een steeltje zodat ik het zelf kan langs binnenuit. Wat is het toch bijzonder om met zo'n bolide rustig door de wijk te rollen. En gevaarlijk bij winkelruiten want ik kan het voorlopig nog niet laten om mijn hoofd te draaien en naar die Roode duivel te kijken als die de ramen passeert. Ik moet ook elke keer weer even door die barrière voordat ik bij een verkeerslicht duidelijk voor sorteer. En niet vergeten richtingaanwijzers terug op neutraalstand te zetten. Of Brecht heeft met mijn Waw 44 kilometer per uur gereden bij de testrit of ik was het zelf op de verbindingsweg. Want ik had geen tijd om op de teller te kijken tijdens het rijden vanavond. Ik was op een gegeven moment wat aan het proberen met de voorbladen en bij te klein verzet voelde ik geen weerstand meer..en gelijk begon ik te slingeren. Ik weet het, het klinkt allemaal wat klein maar het is dat ge dat moet eren. Dat zei mijn vader altijd. Anders, zei ie er nog bij, dan bent ge het grote niet waard. Hij had het binnenlichtje van de Action vast op een andere manier in de Waw bevestigd. Maar ik heb licht en kan zien in het donker waar mijn banaantje en boterhammeke ligt als ik onder het rijden honger krijg.

[trikelover]

Gewoon een ruitenwisser van een aquarium gebruiken die kan je van binnenuit bedienen.

[louis]

Trikelover,
je bedoelt met een magneetje waarvan je het ijzer beschermt om geen krassen te maken? Of iets anders? Ik heb vandaag profielrubber besteld om hier of daar te bevestigen. Misschien het ruitje of de onderkant van de kap. In de velomobieltas heb ik een versteviging ingebracht zodat het wat overzichtelijk blijft wat er in zit. Op de verbindingsweg heb ik vanochtend eens wat kunnen uitproberen maar 't sturen valt nog niet mee. Bij hogere snelheid lijkt het net of ik contant moet bijsturen. Wat wel leuk is dat veel tegemoetkomende auto's me voorrang geven bij wegversmallingen. Rotondes zijn ook tof en handig dat ik die niet meer over het fietspad moet nemen want dat is vaak passen en meten. En vandaag de eerste wielrenner in mijn zog gehad. En ik had me nog wel voorgenomen om er voorlopig niet in te trappen. Het is nog steeds elke ochtend voor de start even diep ademhalen maar het gevoel van lekker komt steeds dichterbij. Een op weg valt er een hoop spanning af maar er blijft voldoende over om ook daarvan te genieten. De mensen die de Waw van dichtbij komen bekijken moeten lachen om de luchthoorn, het geluid dat ik dan maak met het fietspompje. De ene velomobieltas aan de linkerkant waar wat spulletjes inzitten geeft goede steun. En ik heb een beetje last van de duimen. Ik zit nog een beetje krampachtig, alsof de handgrepen te dicht bij zitten. maar ook dat wordt al minder dan in het begin. In een velomobiel is SPD aan twee kanten wel erg gemakkelijk. Als ik een beetje meer gewend ben ga ik eens wat velomobielrijders uitnodigen.

[fujin]

Hoi Lois,
Het begin klinkt goed en spannend in de oren.
Veel veilige en leuke tochten gewenst.

Laat snelheid niet je grootste focus zijn. De eerst paar duizend km moet je echt wennen aan van alles en nog wat.

[trikelover]

Trikelover,
je bedoelt met een magneetje waarvan je het ijzer beschermt om geen krassen te maken?

zoiets in de aard ik vermoed dat die magneten normaal wel behandeld zijn tegen het krassen.