Een sportarts was gister op tv nog een heel verhaal aan het afsteken over voeding die de tourrenners gebruiken. Die verbruiken tot 7000 kcal per rit wat je met normale voeding niet kunt bijhouden.
Natuurlijk wel een ander pak mouwen dan zo een race. Maar het komt neer op dat je voldoende glucose ( suiker ) reserves moet hebben voor de wedstrijd en tijdens de wedstrijd bij moeten eten om aan het eind evt nog een sprint te kunnen maken. Pasta maaltijden een tijdje voor de race zijn wel goed daarvoor.
Dat tijdens de race bij eten is iets wat ik onbewust op CV 2012 ook heb gedaan, ondanks het gemiddelde resultaat : ik heb tijdens de race nog een pakje Dextro Energy leeg gegeten waardoor ik op de uitslag grafiek goed te zien na inzakken op 3/4 race weer een opleving kreeg.
Maar nog meer is het een beheersing van je spieren :
Je hebt 2 soorten spieren : rode en witte spiervezels. Voor duurprestaties gebruik je het beste de "trage" rode spiervezels, die branden op vet en zuurstof en je activeert ze door middelmatige inspanning bij een redelijke snelle cadans. Ze zijn van nature ook niet heel sterk. Ja dat klopt, trage rode spiervezels activeer je juist met een snelle cadans. Rode spiervezels kunnen uren achter elkaar gebruikt worden zonder uitputting. Hoe meer je deze specifiek rode spiervezels getraint hebt door matige lange duur inspanning, hoe sterker ze zullen zijn en hoe meer duurprestatie je kunt leveren voor je witte spiervezels moet activeren, die wel nadelen hebben.
Als je meer inspanning ( kracht ) gaat leveren, dan activeer je ook witte snelle spiervezels. Die zijn vele malen krachtiger dan de rode spiervezels maar gebruiken glucose ( suiker ) als brandstof. Het zijn de spieren die bodybuilders overwegend getraind hebben. Het nadeel daarvan is dat ze melkzuur als restproduct achterlaten wat brandende pijn produceert als je hart het niet snel genoeg kan wegpompen. In principe als je deze spieren vol aanspreekt ben je binnen 3 minuten verzuurd, heb je veel pijn, trilen je spieren en zakt je prestatie als een kaarthuis ineen.
De tourrenners proberen zoveel en zo lang mogelijk te rijden op enkel de rode spiervezels wat ze heel lang kunnen volhouden zonder uitputting. Daarom rijden ze ook liefst in peleton waar ze elkaar uit de rijwind houden wat minder kracht vergt. Op sommige stukken moeten ze meer vermogen leveren en worden de witte spiercellen ook geactiveerd. Ze moeten er wel voor zorgen dat zo weinig mogelijk witte spiervezels bijspringen, want die produceren allemaal melkzuur. Het is dan training en conditie die ervoor zorgt dan hun lactaat gehalte beneden een bepaalde grens blijft zodat ze toch net niet verzuren. Hun conditie is zodanig dat veel melkzuur nog kan worden weggepompt uit de spieren. Deze renners kunnen ook nog een aanzienlijke tijd functioneren met 100 % rode spiervrezels geactiveerd en bijv 60 % witte spiervezels. Ze blijven net onder de verzuringsgrens.
Bij demarrages en sprints gaan tourrenners ook over de grens dat ze vol de witte spiervezels gaan gebruiken. Dat houden ook zij niet heel lang uit. Vaak moeten ze terugvallen op een snelheid die ze op hun rode spiermassa kunnen halen : hun witte spiervezels doen het tijdelijk niet meer. ( trillen, pijn )
Wat jou betreft dmd, voor optimale prestaties moet je de grens vinden dat je net niet verzuurd : dat is dan de maximale snelheid die je vol kunt houden. Sneller willen heeft geen zin, je zult verzuren en je snelheid zal fors inzakken. Een glucose buffer voor de race hebben en als de race wat langer duurt Dextrose eten/drinken. Je mag niet meer dan een liter vocht drinken per uur : dat is levensgevaarlijk bij zware lichamelijk inspanning. Het is wat optimaler als je cadans van nature hoog is en dat vol kunt houden, dan gebruik je de juiste spiergroep maximaal en houdt je de inspanning wat langer uit.
En wellicht ten overvloede dmd, ik zou niet overdrijven met bochtsnelheid met je Quest, zeker niet op de openbare weg, race of niet. Na overstekende paaltjes zou het erg vervelend zijn als je met een zwaar bekraste flank weer voor herstel naar de werkplaats moet.
Afhankelijk van de bandsoort kan er wel tijdelijk voor de race 0,5-1 bar meer druk dan maximaal op de band vermeld staat in. Kan 2 km/u schelen. Als je geen racekap hebt dan zeker de schuimkap gebruiken voor de beste stroomlijn, het scheelt onderling niet veel maar wel met een open gat, ook 2-3 km/u. Met schuimkap kan de voetengaten dichtmaken wel iets teveel van het goede zijn. Door gebrek aan luchtstroom is de lucht in je Quest dan snel verzadigd en kan geen vocht meer opnemen. Zweet verdampen waardoor je lichaam afkoelt kan dan niet meer, en je oververhit.
Spiegels eraf < 1 km/u. Per 10 kg meergewicht 1 km/u minder snel. Allemaal niet heel interessant maar kan schelen.
Als je echt tijd had gehad, had je wielstroomlijnkappen kunnen fabriceren zoals de toprijders doen op races met Quests. Dat schijnt toch een spectaculaire 4 km/u te schelen aan snelheden nabij de 60 km/u. Maar die zijn tot nu toe minder bruikbaar op de openbare weg.
)
en pracht van een manier om even de tijd te doden/mediteren.