Sluis - Boulogne - Sluis 21/6/2003

Verslagen over evenementen, toertochten, reizen...
Bericht
Auteur
Gebruikersavatar
Wouter D
General Manager
Berichten: 11283
Lid geworden op: di 09 sep 2003, 22:35
Postcode: 9320
Fiets: Thys Revolver
Locatie: Erembodegem
Contacteer:

Sluis - Boulogne - Sluis 21/6/2003

#1 Bericht door Wouter D »

hoi,

t' is weer voorbij die mooie....

Zat al gans de week te twijfelen of ik nu wel dan niet zou deelnemen aan SBS. Mijn langste afstand tot dan toe was nl. maar 160 km. Toen Geert me wist te vertellen via msn dat ie tijdig gedaan had met de examens om nog te kunnen deelnemen, werd het dilemma nog groter. Trouwens hij was zelf aan echt twijfelen. Maar als je zijn benen bekijkt van elke dag met een gewone bukfiets naar school te rijden, dan denk je: "Die kan dat op zijn tenen rijden." Ik heb hem dus eventjes overtuigd om SBS te rijden en daarmee was de kous voor mij ook begonnen...
Vrijdag morgen ben ik mij dan maar mentaal beginnen voorbereiden tijdens het werk om dan na het werk in zeven haasten nog wat inkopen te doen, naar Geert te rijden om de aanhangwagen, terug te rijden naar Gent om mijn fiets in te laden (batterij moest nog wat aan de stekker) en op weg naar Sluis.


Gelukkig wist ik nog ongeveer hoe ik moest rijden, dankzij die ene keer dat we de weg tot
Houtem hebben verkend (dankjewel Renaat, het is me goed van dienst geweest). Dankzij een goede copiloot als Geert hebben we dan ook gemakkelijk een camping gevonden. Onderweg reeds een paar keer de wet overtreden door te gsmen naar mensen waarvan ik dacht dat ze ook meereden. Maar helaas.... Kim zat ergens in Frankrijk en Erik zat op een feestje.
Op de camping konden we dus gans het weekend de wagen en het tentje laten staan, moesten we ons dus lekker weinig aantrekken van onze spullen. Tentje opgeslagen, slaapzakken geïnstalleerd en een slaapmutsje gaan nuttigen in de cafetaria (lekkere trappist van west-malle). Vervolgens (rond 23 uur ons bed gaan opzoeken. Ik kan je verzekeren dat het verdomd warm was, slaapzak werd al gauw open geritst om slapen toch nog mogelijk te maken. (onze buren hadden blijkbaar minder last van de warmte). Toen we eindelijk de slaap konden vatten ging mijn gsm nogal luid af, vriendin belde, eventjes stilletjes gekafferd dat we nog maar drie te slapen hadden en dan liefjes afscheid genomen en de weg naar dromenland proberen inslaan.


Zaterdagmorgen... Er nier wakker op geworden zijn we toch maar opgestaan want we moest nog een toertje gaan fietsen, 350 km hadden ze gezegd :( .
alles inpakken. Nog wat water uitgedeeld aan medeliggers, (ik had nl een sixpack van 1.5-liters water mee, ik kon dus gerust wat missen. De avond voordien hadden we al kennis gemaakt met een paar liggers uit het Antwerpse met een Taïfun en een mistral, iemand uit de Limburg met een flevoracer, Peter uit Arnhem met de jester, Geert rijd met een zephyr en ikzelf dus met een hurricane. Job zijn fiets -optima condor- lag ook op de Camping, dus die was er ook. Dan maar zo samen als mogelijk op weg naar de startplaats in Sluis.
We waren nog niet van de camping of er kwam en lekmelding van de voorband van Geert. Is dat nou niet wat vroeg. Kom ja, hebben hem even in een haastje geholpen om die band in orde te krijgen en dan vlug verder gereden. Op het marktpleintje waar de start doorging vielen me direct nog een paar bekende gezichten op. Roland Plasschaert (logisch), Henk Van Hanegem met zijn Baron, (intermezzo, sorry als je naam niet juist geschreven is, heb het al moeilijk genoeg om die namen te onthouden), Wim Harwig, Joeri Blyweert -baron- (herkende is pas als we een tijdje onderweg waren) René Hoogenboom -M5 shockproof- , Wim Willems -M5 lowracer-, Rob Stricker en nog een aantal andere liggers. We waren met zijn 18-en om te starten.


Eenmaal gestart (nu neem ik even roadboek erbij) reden we met mooie vaart de damse vaart. Er werd direct een kopgroep gevormd die snel afstand nam van het peloton, op een rustige dertig per uur kwamen we een tijdje later bij de eerste stop aan, of die kopgroep dan al weg was weet ik niet meer :(. eventjes gestopt en dan direct weer verder, op naar de volgende stop. De route op zich loont zeker de moeite, rustige paden langs waterwegen, rond vijf uur in de morgen is daar geen kat te bekennen, enkel een paar ligfietsers. Die paar liggers die we tegenkwamen waren blijkbaar bezig een of ander brevet te rijden.


Tweede stop ergens rond km 60, daar stond de kopgroep wel te wachten, ik vond het toen wel eventjes tijd worden om een truitje uit te trekken, het weer was er lekker op verbetert, de zon brak door en zweten deden we sowieso al. eventjes gerust steeds was er energie drank te verkrijgen op bevoorradingsposten, dankjewel Roland. Toen de eerste renners aanstalten maakten om te vertrekken heb ik me even gehaast zodat ik kon aan pikken bij die snelheidsduivels. tot de volgende stop in Bergues reden we een mooi tempo van om en bij de 33km/h, dat vond ik mooi aan te houden en een mooi stuk samen met Joeri op kop, deed me deugd om samen door het mooie landschap te razen.


In Bergues werd weer eens halt gehouden om alweer even te genieten van een reep, of wat extran. op krachten te komen zo nodig en eventjes de lange broek uit te doen, want de zon begon haar ware kant te voorschijn te toveren. De stopplaats was trouwens een rustig plaatsje buiten de (oude?) wallen van de stad. Rustig, een zacht briesje en de ideale plaats om even de zonnecrème boven te halen en onze ledematen in te smeren om verbranding te voorkomen. Toen de eerste begonnen te vertrekken was ik direct mee, maar moest enige kms verder verstek laten gaan. Die snelle liggers hadden het tempo nog maar eventjes opgedreven. 36-37 km/h, dat was toch ietsje te veel van het goede voor mij. Ik was gelukkig niet de enige die er zo over dacht. Dus kon ik samen met Geert en de Limburger met de Flevobike (jammer ban ik zijn naam kwijt) verder fietsen.


Alweer fietsen we verder langs waterwegen, Nu spreekt het water wel Frans, al lijk ik dat ruisen ook wel te verstaan. Op onze weg komt een splitsing van het kanaal voor waardoor we enige bruggen moeten oversteken om de juiste weg verder te beliggen. In één van die bochten om terug langs het water te komen ga ik onderuit, wat losse steentjes zijn daar de oorzaak van, bil en elleboog geschaafd, broek beetje gescheurd en bidonhouder kapot, schade valt dus best mee, want we moeten verder.


In Ruminghem is een vierde stop voorzien. De stop voor we mogen beginnen aan het lichte klimwerk. Van de kopgroep hebben we al een tijdje niets meer gehoord. zullen wel een eindje voor zitten zeker. met de hulp van Roland, wat water en een paar servetten maken we de schaafwonde aan mijn elleboog proper. Het kan er mee door, nu alleen hopen dat de zon de rest van het werk doet - drogen dus- leek achteraf niet echt het geval, hierover verder meer.
weer beetje gegeten, met moet er nu nl voor zorgen dat je je lichaam niet uitput, dus voorzien we ons van de nodige voeding. Onderweg had zich ook reeds een staartje gevormd, deze heb we opgewacht om dan samen de weg verder te zetten, lekker uitgerust en "lekker" afgekoeld.
Voorbij Ruminghem zijn we dus begonnen met klimmen. lichte heuveltjes, nie te klein schakelen en vlot boven geraken, lijkt wel kinderspel, (het gaat in ieder geval al wat beter dan het vorige verkenningstochtje vanuit Watten) dat dankzij wat meer training en mijn nieuwe achterwieltje met 3*9-naaf terwijl mijn voorste tandwielen 39-54-65 ook blijven zitten zijn. al heb ik dat 39T-wiel op de heenweg helemaal niet nodig gehad. Nog even een tussenstop in Licques bij de abdij voor we de grote klim (Mont Dauphin) aanvatten. Daar treffen we Wim uit de kopgroep aan die daar reeds een dik uur stond te wachten daar hij door zijn drankvoorziening zat, dat komt ervan He, als je niet wacht op bevoorrading. Maar kom, hij is toch met ons meegefietst in het laatste stok richting kust en heeft ons toch wat knap klimwerk laten zien. souplesse kent hij blijkbaar nog niet, duw- en trekpedaleren blijkbaar wel, en het werkt nog ook...


In Wimereux mochten we met de zee in de rug een paar bordjes macaroni van het huis verorberen om zo die belangrijke trage suikers binnen te hebben die we op de terugweg niet
konnen missen. Joery Blyweert waren we voor we daar aankwamen al op zijn terugweg tegengekomen, moest blijkbaar vroeg thuis zijn. De rest was ter plaatse blijven wachten, vond ik best leuk, tijd voor wat praatjes. Schijnt daar wel geen liggende ambulancier onder ons midden te zijn. Die beschikt over degelijk ontsmettingsmiddel waarmee we die wonde die maar niet drogen wil deftig kunnen ontsmetten, en het werkt, in een mum van tijd was die droog.


Na een tijdje konden we weer vertrekken, we waren daar reeds lang genoeg, afkoelen niet echt, de zon deed haar werk. Maar de spieren blijven er niet warm door.


hm, van typen met dit weer krijg je dorst, tijd voor een donkere leffe....


Het begint weer goed, kunnen we starten met de vorige afdaling te beklimmen. Deze is helaas wat straffer dan op de heenweg. Godzijdank, dat 39T-wiel zit er ook nog op. Ik kon dus lekker op souplesse (om en bij de 70-80 toeren) naat boven fietsen (+/- 7 km/h) ben je wel wat lang onderweg, zweet je verschrikkelijk en verlang je naar de top, maar je komt er wel. Er waren reeds een drietal liggers voor mij op de top, onderweg komt de flevo me voorbij kruipen en achter mij zit de thijs-roeifiets zich op een rustig tempo naar boven te sleuren dank zij een pezige man die ook wel zijn kracht kon gebruiken naar wij dachten. Net voor de top staat Roland klaar voor fotootje en onze kok met de camera, dus ik ben toch in beeld geweest?


Over de achterhoede weet ik niet veel, er is er wel nog eentje bijgekomen, de man die zo goed kon helpen met mijn elleboog. of er mensen al dan niet te voet zijn gegaan weet ik niet, is ook helemaal niet erg, als het niet gaat, mag je je niet forceren, we moesten nl nog een eindje rijden vooraleer we thuis waren.


Boven stonden we mekaar dus een beetje op te wachten. Toen ons geduld uiteindelijk op was en we dachten dat de rest niet direct zou verschijnen zijn we na de paar bultjes op de top met een vliegende vaart de berg afgeschoten, Tot aan de Abdij heb ik bij mijn weten niet weer trager geweest dan veertig per uur, was lekker doorfietsen, daar hebben we wel weer op een deel van het gros gewacht, even ontglipte me de uitspraak " nou na die mooie afdaling ging het wel lekker voor je het wist was je die andere heuveltjes voorbij..."


Vandaar uit vatten we dan maar weer de tocht aan om de laatste heuvels te overwinnen. we zijn er met zijn vieren van onder gemuisd, in Ruminghem was nog geen kat te zien, en we hadden nog voorrad bij ons, dus zijn we maar doorgereden. De weg naar watten een klein beetje verkeerd genomen, eenmaal terug juist in rustige 27/h vaart verder langs waterwegen. Tot de lowracer onder ons vieren weer wat vaart erin bracht en ik weer moest achterblijven wegens het niet kunnen en niet willen forceren om mee te kunnen. Heb de rest dan maar alleen gereden.
Dus ... even slokje nemen...


Ik alleen verder, Bergues was niet moeilijk te vinden, ik moest almaar blijven volgen. Steeds verder fietsen, 27 per uur, genietend van het landschap mij afvragend waar mijn drie metgezellen al zouden zijn en denkend aan de achterhoede, hoe zou het met hen zijn. In Bergues was ik plots alle herkenning van de weg kwijt, Dus maar het stad ingereden in de hoop dat stukje stadwal te vinden van op de heelweg, ik moet zeggen dat er daar veel wal te zien is, en het dus moeilijk is het juiste eruit te halen. Verder was daar ook een rommelmarkt aan de hang en wat kermis. Hier was ik we een mooi attribuut, met alle bekijks vandien, gelukkig beschik ik sinds kort over een toetertje, waardoor ik me makkelijk mijn weg kon banen naar rustiger streken.


Ik vond mijn weg niet, Ik moest maar eens kijken waar die roadboek eigenlijk zat en wat daar allemaal op stond. Dus korte pauze, twee pakjes grannies uitgehaald, een mars en een reep. Beschrijving bekeken en gemerkt dat ik gewoon moest uitkijken naar richtingwijzers voor Hondschoote. Toeval wil dat ik dat bordje wat verder op mijn weg vind. Nu hoefde ik alleen Houtem nog te vinden om de juiste weg naar sluis terug op te pikken.
Ik heb gans de weg naar Hondschoote langs een klein kanaaltje kunnen rijden zodat ik toch nog met plezier mijn kluts kon zoeken. Na alweer een lekker eindje gefietst te hebben, het dorp gevonden en een bordje van Houtem wist ik zeker dat ik goed zat. Op naar de Belgische grens. Een bordje met reclame van metaalcontructie bevestigd, dat ik deze grens beetje voor beetje aan het naderen ben.


Eindelijk ben ik in Houtem, ik geniet met volle teugen van de Vlaamse lucht, Franse en Nederlandse lucht mag er ook wezen hoor :).
Van daaruit kan ik mijn roadboek weer opbergen want hier ken ik blindelings de weg naar sluis. Steeds fietsend langs kanalen scheur ik verder door het Vlaamse land, (niet met de vlam in de pijp). Even voor Veurne krijg ik een klop van de hamer (dat ik vorige nacht niet bijster veel geslapen heb, laat blijkbaar sporen na, en mijn vaakluizen beginnen te werken) Tijd voor een korte stop, want hier had ik me op voorzien, toptas open, en wat zit daar te wachten op mijn gulzige keel. zo een rooie stier die je lichaam en geest verlicht, vleugels heb ik niet gekregen. Jammer eigenlijk. Terwijl ik weer op mijn plooi kom fiets ik verder en kan dankzij die Red Bull blijkbaar weer snelheden van 28-29 halen.


Mooi is dat. Ik nader Nieuwpoort en meen me te herinneren dat me eerder deze dag is gezegd dat daar voor bevoorrading word gezocht door "bakker" - een hurri-rijder die naast bakker nog tal van andere dingen doet, geschift kereltje...- dus nog een tandje bijsteken. Daar bijna aan gekomen zie ik hem al van verre staan op de weg, te zwaaien als ware ik een winnaar van de tour. Je bent de eerste, wordt me gezegd. Ik kan het moeilijk geloven, Die andere drie waren zeker drie-kwartier voor mij. (achter kreeg ik te horen dat zij een frietje) waren gaan eten in de stad, gelijk hebben ze natuurlijk )


Van "bakker kreeg ik een banaan en een extra flesje drank voor onderweg, want de voorraad was aan het minderen. Van hieruit kon ik dus mijn tocht verder zetten. Nog steeds piekerend over het feit dat ik zogenaamd de eerste was fietste ik stevig verder. Aan het sluizencomplex Plassendaale staat een alleweder rustig te wachten in het gezelschap van een heer die blijkbaar ook ligt, maar niet nu. Even een praatje gemaakt, krijg ik te horen dat anderhalf uur geleden Joeri voorbij gekomen is, maar van de drie gezellen geen teken van leven. Na een minuut of tien mijn weg verder gezet, nog dertig km te gaan.


Aan de kanalenkruising gekomen begint het reeds een beetje donker te worden, ik moet nu nog maar tien km fietsen en ik ben er... Winnaar??? Kan toch niet. Nu lees ik pas in de roadbook dat ik het juiste kanaal moet kiezen, dat deed ik op dat moment helemaal niet, Het kwam me niet bekent voor, en toch reed ik verder, na een kwartier rijden ben ik toch maar weergekeerd, ik had nu echt wel door dat ik verkeerd zat. Lap 10 km te veel gereden. Dus terug. Jjuiste kanaal nemen en richting sluis.


Op een paar km van Sluis zie ik dat ik ingehaald word door een lichtje, en ja hoor, daar zijn mijn drie vrienden die me eerder deze terugweg alleen lieten verder rijden, praatje gemaakt, verhaal van de frieten gehoord en te weten gekomen dat geen bakker gezien hebben, pech voor hen, maar frieten zouden me ook gesmaakt hebben. Om 23 uur stip zijn we aangekomen in sluis? Op het pleintje stond ons iemand op te wachten op een zwaar ogende trike, alweer praatje en zoeken naar een café waar een trappist ons van de nodige suiker kan voorzien? Noppes, geen café die nog open is, dan maar naar de camping.



Twee minuutjes rijden, en we waren er, direct ware trui gaan halen. lange broek had ik helaas niet en handdoek om me af te drogen na de douche was ik blijkbaar ook vergeten. Dus maar de cafetaria binnen die gelukkig nog open was en die langverwachte trappist besteld en genuttigd. Telefoontje gepleegd naar Roland om te weten of iedereen al binnen was, Het was toen twaalf uur, en nog niet iedereen was aangekomen. Afgesproken dat ie naar de camping zou komen als iedereen er was. Hoefden we niet terug te gaan naar het dorp. Toen de Antwerpse vrienden een stortbad gingen nemen en ik voor de dorst een fantaatje gedronken had werd ik even overmeesterd door de vermoeienis en een zweetaanval, twee minuten mijn hoofd gelegd een fanta bijbesteld.


Intussen was Roland aangekomen met ons gerief. De barman had zijn laatste rondje getapt dus moeten we ons naar onze tent begeven. heb toch nog even een douche gepakt, Wc-papier droog ook...


Die nacht hebben we lekker geslapen, s' morgens nog een paar ice-tea's en een uitsmijter genuttigd, tent opgebroken, fietsen ingeladen en de weg naar huis aangevat.
Viola, dat was het dan, ik ga straks mijn bedje gaan opzoeken.
slaapwel en tot een volgende


Wouter - wat ik niet begrijp is dat na SBS mijn tenen van mijn rechtervoet nog steeds het gevoel weergeven dat ze aan het slapen zijn. - Delanote
Wens je in te schrijven voor de nieuwsbrief? Hebt u suggesties of vragen? , .... info@ligfietsers.be
help jij ook mee het forum fris en overzichtelijk te houden?

Plaats reactie