Die is gewoon buiten categorie, pffffft !Luc Willaert schreef: De tocht was voor Ymte blijkbaar nog niet lang genoeg!!!!!Hij is naar Parijs gefietst en terug !
Tihamér -
Paris-Brest-Parijs
-
quattrovelootje
- General Manager
- Berichten: 2529
- Lid geworden op: vr 28 nov 2003, 14:40
- Postcode: 2380
- Fiets: Rans Stratus
- Velomobiel: Quattrovelo #66
- Contacteer:
-
Gast
Voilà, de moeite waard om te bekijken.
Je gaat er mij nog stevig voor bedanken (om het over vier jaar mee te rijden) :
http://www.dailymotion.com/video/x2txuf ... uc_extreme
et ici numéro deux, la suite :
http://www.dailymotion.com/video/x2u5sk ... n2_extreme
-------------------------------------------------------------------------------
Je gaat er mij nog stevig voor bedanken (om het over vier jaar mee te rijden) :
http://www.dailymotion.com/video/x2txuf ... uc_extreme
et ici numéro deux, la suite :
http://www.dailymotion.com/video/x2u5sk ... n2_extreme
-------------------------------------------------------------------------------
-
Luc Willaert
- General Manager
- Berichten: 3432
- Lid geworden op: do 18 sep 2003, 20:54
- Postcode: 8400
- Fiets: Mango 137
- Locatie: Oostende
- Contacteer:
Dit vind ik toch wel een prachtig verslag van Gerrit Schotman.
Luc
Verslag PBP2007
Voor de derde maal PBP en voor het eerst gaat er familie mee. We vinden een camping in Tinteniac, waar we samen staan met de families Bloemhof en Vriezekolk.
Op zondag word ik weggebracht naar DE camping in St. Quentin. Ik had het op een akkoordje gegooid met een drietal Friezen (Peter de Rond, Rienk Jepkema en Tom Hospes) en kon bij hen in de voortent verblijven.
De camping is vol, althans men neemt geen nieuwe gasten aan omdat het regenachtige weer tot problemen leidt. Het is er ook erg modderig en drassig. Omdat ik aangeef in een reeds staande caravan te verblijven kan ik na het betalen van een tientje (zonder bon) de camping op.
Ik verneem dat de keuring van de fietsen is uitgesteld en bij de start plaats zal vinden. Met de auto dus naar het "Gymnase de droits de l'homme" voor de nodige paperassen.
Om 5 uur is er een foto-shoot die merkwaardigerwijs op 2 plekken tegelijk plaats vindt: op de rotonde voor het Gymnase en ook op de rotonde voor de camping. Wat 1 verkeerd woord al kan veroorzaken.
Op maandag is er de gezamenlijke maaltijd waarvoor je eerst 3 kwartier in de rij moet staan. Ik mis hierdoor de start van de snelle jongens die om 20.00 vertrekken. Gelukkig zijn er om 21.00 nog een groep specials en vanaf 21.30 diverse groepen op de racefiets. Daarna naar bed en proberen te slapen. Dit lukt anderhalf uur lang, maar vanaf een uur of 2 lig ik te wachten tot het half 4 is en tijd om klaar temaken voor de start om 04.45.
Het is een klein groepje van ongeveer 25 ligfietsen, Velomobielen en tandems. Voorafgegaan door een volgauto rijden we door de stille straten onze eerste kilometers. Ik fiets met Peter de Rond en door mijn belabberde klimcapaciteiten verliezen we al snel contact met de kop.
Geleidelijk wordt het licht en ook geleidelijk komt de eerste regen. We houden enkele sanitaire stops en volgen de route door een golvend landschap met velden waar tot voor kort het graan nog stond. Na een uurtje haalt de snelste groep van racefietsers die een kwartier na ons gestart zijn in en daarna volgen er vele, met name tijdens de klimmetjes. In de afdalingen halen wij ze vervolgens grotendeels weer in. Dit kat en muis spel gaat de hele dag door.
Op de eerste verzorgingspost blijven we kort voor een kop koffie en na 220 km in Villaines gaan we aan een stevige maaltijd. In de Perche met vele klimmen stabiliseert de klimsnelheid zich meestal op 8 km per uur. De top in de afdaling ligt soms 10 maal zo hoog. Het natte weer zorgt voor een lekke achterband. Ik doe er een reserve binnenband in en peuter diverse steentjes uit het loopvlak.
Bij toeval treffen we in Villaines mijn echtgenote Ineke en zoon Rick aan. Ze zijn Rienk Jepkema aan het repatriëren omdat hij het daar voor gezien houdt.
De volgende controle in Fougeres is weer kort. In Tinteniac krijgen we in de avonduren een verzorging vanaf de rand van het dorp door Ineke en Rick (op de route mag niet, dus je moet even een klein uitstapje maken).
Nadat we de nacht induiken wordt het mij echt duidelijk dat Peter te vaak op mij moet wachten en zich op de hellingen duidelijk aan het inhouden is. Het gaat nu minder vlot. Klimmen nog steeds traag, maar dalen niet zo snel meer vanwege het beperkte zicht. We blijven vaak achter racefietsers hangen in de afdaling en verliezen vervolgens contact in de volgende klim.
Weer krijg ik een lekke band en bij gebrek aan nog een reserve moet er geplakt worden. Het lek wordt gevonden en we gaan weer door. Binnen 15 km krijg ik echter weer het gevoel dat ik lek ben. Controle van de band levert echter niets op. Alles wordt weer gemonteerd en we gaan verder, maar weer is spoedig het gevoel van een leeg lopende band terug. Op de controle in Loudeac moeten we maar eens kijken wat het is.
In Loudeac ga ik naar de technische post en ook de technische man kan niets bijzonders vinden. We besluiten een nieuwe binnen- en buitenband te monteren. De buitenband moet uit een magazijn komen dat de vrouw van de technische man gaat halen. De beloofde 5 minuten dat het moet duren blijken zeker een half uur, maar dan kan ik ook kiezen uit drie verschillende banden. Aangezien er 2 te breed lijken is de keuze eenvoudig. Ondertussen heeft ook Peter wat bijgesteld aan de stuurinrichting en als we eindelijk wegrijden constateert Peter dat ook hij een lekke band heeft.
Al snel daarna besluiten we om niet meer samen te blijven. Peter verdwijnt dan ook snel uit zicht en ik zie hem alleen nog een paar maal op een controle terug.
De etappes naar Brest verlopen als gepland.
In Brest ben ik nog getuige van een net gebeurd ongeval, waarbij een fietser er zo te zien slecht aan toe is.
Na Brest komt echter het zwabberige gevoel in de achterband terug. Oppompen lijkt mij de enige remedie en om de 15 a 20 km pomp ik even de achterband op. Als ik het niet doe scheelt dat op een klim ongeveer 2 km/uur. Niet veel, maar bij 8 km/uur wordt dat wel 25% minder snel.
In Carhaix ga ik uit dineren bij de MacDonalds. Het is me in de "Self" veel te druk
Wanneer ik weer in Loudeac ben krijg ik bij de technische post weer een nieuwe binnenband, maar het probleem blijft. Al met al kost dit erg veel tijd en ik heb nog maar een paar uur over als ik bij de controles ben.
In Tinteniac ga ik bij de camping van Ineke en Rick langs en neem er een ontbijt. Ik praat er de ervaringen van me af. Achteraf gezien ben ik hierdoor te veel "uit koers" geweest waardoor mijn concentratie en verbondenheid met PBP op een veel lager niveau kwam. Na Tinteniac fiets ik nog wel de route, maar het lijkt of ik geen deel meer ben van het peloton dat voorbij trekt. Op de automatische piloot en met enkele onnodige stops bereik ik zo Fougeres en later ook Villaines.
Na Villaines wordt het donker, gaat het voor de zoveelste keer weer regenen en gaat het PBP-besef helemaal weg. *Ik stop te pas en te onpas, praat met iedereen, bekijk de route op een geheel andere manier en ga af en toe een stukje terug om een zijweg te bekijken. Er bekruipt mij een gevoel dat ik op een verkeerde weg zit, maar door gebrek aan zijwegen er niet van af kan. Als ik op een gedeelte erg moeizaam vooruit kom, terwijl de fietsers om me heen schijnbaar moeiteloos voorbij trekken, krijg ik het idee dat fietsen makkelijker moet kunnen dan het nu gaat. Ik stap uit, draai de fiets om en rij in de andere richting. Dit gaat WEL gemakkelijk, dus moet het goed zijn. (Ik ga dan dus bergafwaarts).
Als ik even later een zandpad/zijweg zie, moet ik die in. Als het daar ook vanzelf gaat moet het goed zijn. Dit gaat en even later kom ik voor een groot landhuis te staan en parkeer de fiets voor de voordeur. Ik stap uit en probeer e voordeur. Deze gaat open en ik ga naar binnen en loop wat rond. Ik vind een slaapkamer met een onbeslapen bed en concludeer dat die dan voor mij moet zijn. Om 5 uur in de ochtend constateer ik dat ik nog een kleine 2 uur de tijd heb voor sluiting van de controle in Mortagne, maar leg mijn hoofd neer en slaap onmiddellijk.
5 uur later wordt ik wakker, realiseer me volledig wat er aan de hand is, dat ik te laat voor de controle ben en vermoedelijk uit de strijd wordt gehaald. Ik stap uit bed, ga naar beneden en hoor mensen praten: "c'est une velo". Ik zeg bonjour, de mensen schrikken wat en ik leg uit dat ik met PBP bezig ben en hun open deur gevonden heb en ook geslapen heb. Gelukkig accepteren ze mijn verhaal zonder problemen. Ik krijg koffie, thee en een ontbijt aangeboden waarvan ik de thee accepteer. Ontbijten kost me te veel tijd.
We wisselen kort wat gegevens uit en ik beloof een verslag aan hen te mailen als ik klaar ben. Zij zullen mij een foto sturen.
Ik vertrek richting Mortagne, ritsel nog een routebord dat op een volstrekt overbodige plaats was geplaatst en arriveer op de controle 3:45 nadat deze officieel gesloten was. Op mijn vraag of ik nu uit koers was krijg in een vaag antwoord dat in verband met het slechte weer de controletijden zijn verlengd en ze niet weten wat nog acceptabel is. Ze strippen mijn magneetkaart en stempelen het boekje en ik krijg alles terug.
Ik neem een kop koffie en wat croissants en 10 minuten later fiets ik weer. Tot Longwy gaat dat door de heuvels van de Perche. Ik bereken dat ik daarna rond 25 km/uur, inclusief pauzes, moet rijden om op tijd in St. Quentin te zijn. Dat is het proberen waard, met veel licht golvend terrein.
Ik stuif met regelmatig 40+ over de velden en haal tientallen andere fietsers in. In Dreux is het wat spoorzoeken, maar mijn achterstand op de sluiting is teruggebracht tot anderhalf uur. Weer snel een koffie en croissants en door.
De klimmen bij Gambaiseuil en in de voorsteden kosten tijd en de stoplichten in St. Quentin zijn erg hinderlijk, maar om 16:33 weet ik te finishen. 12 minuten voor het verstrijken van de limiet van 84 uur.
De spanning ontlaadt zich.
Gerrit
2007. het jaar van Parijs-Brest-Parijs.
Volgen: startnummer 6983
Luc
Verslag PBP2007
Voor de derde maal PBP en voor het eerst gaat er familie mee. We vinden een camping in Tinteniac, waar we samen staan met de families Bloemhof en Vriezekolk.
Op zondag word ik weggebracht naar DE camping in St. Quentin. Ik had het op een akkoordje gegooid met een drietal Friezen (Peter de Rond, Rienk Jepkema en Tom Hospes) en kon bij hen in de voortent verblijven.
De camping is vol, althans men neemt geen nieuwe gasten aan omdat het regenachtige weer tot problemen leidt. Het is er ook erg modderig en drassig. Omdat ik aangeef in een reeds staande caravan te verblijven kan ik na het betalen van een tientje (zonder bon) de camping op.
Ik verneem dat de keuring van de fietsen is uitgesteld en bij de start plaats zal vinden. Met de auto dus naar het "Gymnase de droits de l'homme" voor de nodige paperassen.
Om 5 uur is er een foto-shoot die merkwaardigerwijs op 2 plekken tegelijk plaats vindt: op de rotonde voor het Gymnase en ook op de rotonde voor de camping. Wat 1 verkeerd woord al kan veroorzaken.
Op maandag is er de gezamenlijke maaltijd waarvoor je eerst 3 kwartier in de rij moet staan. Ik mis hierdoor de start van de snelle jongens die om 20.00 vertrekken. Gelukkig zijn er om 21.00 nog een groep specials en vanaf 21.30 diverse groepen op de racefiets. Daarna naar bed en proberen te slapen. Dit lukt anderhalf uur lang, maar vanaf een uur of 2 lig ik te wachten tot het half 4 is en tijd om klaar temaken voor de start om 04.45.
Het is een klein groepje van ongeveer 25 ligfietsen, Velomobielen en tandems. Voorafgegaan door een volgauto rijden we door de stille straten onze eerste kilometers. Ik fiets met Peter de Rond en door mijn belabberde klimcapaciteiten verliezen we al snel contact met de kop.
Geleidelijk wordt het licht en ook geleidelijk komt de eerste regen. We houden enkele sanitaire stops en volgen de route door een golvend landschap met velden waar tot voor kort het graan nog stond. Na een uurtje haalt de snelste groep van racefietsers die een kwartier na ons gestart zijn in en daarna volgen er vele, met name tijdens de klimmetjes. In de afdalingen halen wij ze vervolgens grotendeels weer in. Dit kat en muis spel gaat de hele dag door.
Op de eerste verzorgingspost blijven we kort voor een kop koffie en na 220 km in Villaines gaan we aan een stevige maaltijd. In de Perche met vele klimmen stabiliseert de klimsnelheid zich meestal op 8 km per uur. De top in de afdaling ligt soms 10 maal zo hoog. Het natte weer zorgt voor een lekke achterband. Ik doe er een reserve binnenband in en peuter diverse steentjes uit het loopvlak.
Bij toeval treffen we in Villaines mijn echtgenote Ineke en zoon Rick aan. Ze zijn Rienk Jepkema aan het repatriëren omdat hij het daar voor gezien houdt.
De volgende controle in Fougeres is weer kort. In Tinteniac krijgen we in de avonduren een verzorging vanaf de rand van het dorp door Ineke en Rick (op de route mag niet, dus je moet even een klein uitstapje maken).
Nadat we de nacht induiken wordt het mij echt duidelijk dat Peter te vaak op mij moet wachten en zich op de hellingen duidelijk aan het inhouden is. Het gaat nu minder vlot. Klimmen nog steeds traag, maar dalen niet zo snel meer vanwege het beperkte zicht. We blijven vaak achter racefietsers hangen in de afdaling en verliezen vervolgens contact in de volgende klim.
Weer krijg ik een lekke band en bij gebrek aan nog een reserve moet er geplakt worden. Het lek wordt gevonden en we gaan weer door. Binnen 15 km krijg ik echter weer het gevoel dat ik lek ben. Controle van de band levert echter niets op. Alles wordt weer gemonteerd en we gaan verder, maar weer is spoedig het gevoel van een leeg lopende band terug. Op de controle in Loudeac moeten we maar eens kijken wat het is.
In Loudeac ga ik naar de technische post en ook de technische man kan niets bijzonders vinden. We besluiten een nieuwe binnen- en buitenband te monteren. De buitenband moet uit een magazijn komen dat de vrouw van de technische man gaat halen. De beloofde 5 minuten dat het moet duren blijken zeker een half uur, maar dan kan ik ook kiezen uit drie verschillende banden. Aangezien er 2 te breed lijken is de keuze eenvoudig. Ondertussen heeft ook Peter wat bijgesteld aan de stuurinrichting en als we eindelijk wegrijden constateert Peter dat ook hij een lekke band heeft.
Al snel daarna besluiten we om niet meer samen te blijven. Peter verdwijnt dan ook snel uit zicht en ik zie hem alleen nog een paar maal op een controle terug.
De etappes naar Brest verlopen als gepland.
In Brest ben ik nog getuige van een net gebeurd ongeval, waarbij een fietser er zo te zien slecht aan toe is.
Na Brest komt echter het zwabberige gevoel in de achterband terug. Oppompen lijkt mij de enige remedie en om de 15 a 20 km pomp ik even de achterband op. Als ik het niet doe scheelt dat op een klim ongeveer 2 km/uur. Niet veel, maar bij 8 km/uur wordt dat wel 25% minder snel.
In Carhaix ga ik uit dineren bij de MacDonalds. Het is me in de "Self" veel te druk
Wanneer ik weer in Loudeac ben krijg ik bij de technische post weer een nieuwe binnenband, maar het probleem blijft. Al met al kost dit erg veel tijd en ik heb nog maar een paar uur over als ik bij de controles ben.
In Tinteniac ga ik bij de camping van Ineke en Rick langs en neem er een ontbijt. Ik praat er de ervaringen van me af. Achteraf gezien ben ik hierdoor te veel "uit koers" geweest waardoor mijn concentratie en verbondenheid met PBP op een veel lager niveau kwam. Na Tinteniac fiets ik nog wel de route, maar het lijkt of ik geen deel meer ben van het peloton dat voorbij trekt. Op de automatische piloot en met enkele onnodige stops bereik ik zo Fougeres en later ook Villaines.
Na Villaines wordt het donker, gaat het voor de zoveelste keer weer regenen en gaat het PBP-besef helemaal weg. *Ik stop te pas en te onpas, praat met iedereen, bekijk de route op een geheel andere manier en ga af en toe een stukje terug om een zijweg te bekijken. Er bekruipt mij een gevoel dat ik op een verkeerde weg zit, maar door gebrek aan zijwegen er niet van af kan. Als ik op een gedeelte erg moeizaam vooruit kom, terwijl de fietsers om me heen schijnbaar moeiteloos voorbij trekken, krijg ik het idee dat fietsen makkelijker moet kunnen dan het nu gaat. Ik stap uit, draai de fiets om en rij in de andere richting. Dit gaat WEL gemakkelijk, dus moet het goed zijn. (Ik ga dan dus bergafwaarts).
Als ik even later een zandpad/zijweg zie, moet ik die in. Als het daar ook vanzelf gaat moet het goed zijn. Dit gaat en even later kom ik voor een groot landhuis te staan en parkeer de fiets voor de voordeur. Ik stap uit en probeer e voordeur. Deze gaat open en ik ga naar binnen en loop wat rond. Ik vind een slaapkamer met een onbeslapen bed en concludeer dat die dan voor mij moet zijn. Om 5 uur in de ochtend constateer ik dat ik nog een kleine 2 uur de tijd heb voor sluiting van de controle in Mortagne, maar leg mijn hoofd neer en slaap onmiddellijk.
5 uur later wordt ik wakker, realiseer me volledig wat er aan de hand is, dat ik te laat voor de controle ben en vermoedelijk uit de strijd wordt gehaald. Ik stap uit bed, ga naar beneden en hoor mensen praten: "c'est une velo". Ik zeg bonjour, de mensen schrikken wat en ik leg uit dat ik met PBP bezig ben en hun open deur gevonden heb en ook geslapen heb. Gelukkig accepteren ze mijn verhaal zonder problemen. Ik krijg koffie, thee en een ontbijt aangeboden waarvan ik de thee accepteer. Ontbijten kost me te veel tijd.
We wisselen kort wat gegevens uit en ik beloof een verslag aan hen te mailen als ik klaar ben. Zij zullen mij een foto sturen.
Ik vertrek richting Mortagne, ritsel nog een routebord dat op een volstrekt overbodige plaats was geplaatst en arriveer op de controle 3:45 nadat deze officieel gesloten was. Op mijn vraag of ik nu uit koers was krijg in een vaag antwoord dat in verband met het slechte weer de controletijden zijn verlengd en ze niet weten wat nog acceptabel is. Ze strippen mijn magneetkaart en stempelen het boekje en ik krijg alles terug.
Ik neem een kop koffie en wat croissants en 10 minuten later fiets ik weer. Tot Longwy gaat dat door de heuvels van de Perche. Ik bereken dat ik daarna rond 25 km/uur, inclusief pauzes, moet rijden om op tijd in St. Quentin te zijn. Dat is het proberen waard, met veel licht golvend terrein.
Ik stuif met regelmatig 40+ over de velden en haal tientallen andere fietsers in. In Dreux is het wat spoorzoeken, maar mijn achterstand op de sluiting is teruggebracht tot anderhalf uur. Weer snel een koffie en croissants en door.
De klimmen bij Gambaiseuil en in de voorsteden kosten tijd en de stoplichten in St. Quentin zijn erg hinderlijk, maar om 16:33 weet ik te finishen. 12 minuten voor het verstrijken van de limiet van 84 uur.
De spanning ontlaadt zich.
Gerrit
2007. het jaar van Parijs-Brest-Parijs.
Volgen: startnummer 6983
-
Johan Clerx
- General Manager
- Berichten: 3123
- Lid geworden op: di 01 mar 2005, 11:05
- Postcode: 3690
- Fiets: Quest 300
- Locatie: Zutendaal
- Contacteer:
-
quattrovelootje
- General Manager
- Berichten: 2529
- Lid geworden op: vr 28 nov 2003, 14:40
- Postcode: 2380
- Fiets: Rans Stratus
- Velomobiel: Quattrovelo #66
- Contacteer:
Vandaag nog ff langs Dronten geweest om een paar spullen op te halen (niet alleen voor mezelf deze keer 
) en met Ymte even op PBP gepraat. Toen ik hem vroeg hoeveel km's het nu in totaal was van Dronten helemaal naar Parijs, dan de PBP en terug, antwoordde hij "Oh, iets van een 2600 km denk ik ...." Nou moe, hij liever dan ik ! Wat een prestatie !!!
Tihamér -soms kriebelt het ook, maar toch ....
) en met Ymte even op PBP gepraat. Toen ik hem vroeg hoeveel km's het nu in totaal was van Dronten helemaal naar Parijs, dan de PBP en terug, antwoordde hij "Oh, iets van een 2600 km denk ik ...." Nou moe, hij liever dan ik ! Wat een prestatie !!!Tihamér -soms kriebelt het ook, maar toch ....
i ride my bikes to ride my bikes
-
Gast
PBP uitrijden is iets om fier op te zijn. En terecht. Maar ik ga er waarschijnlijk nooit aan beginnen want alles heeft zijn prijs en daar wordt achteraf zelden over nagekaart.
Tijdens mijn jongste twee tochten, gisteren en verleden week, heb ik van enkele ervaren en reeds gerecupereerde PBP'ers vernomen dat er nu nog altijd gezondheidsproblemen waren bij sommige door hen gekende rijders.
Het blijft een stiel apart. Je moet de uitgebreide handleiding van je lijf van buiten kennen, en het vademecum ertoe op zak hebben.
Tijdens mijn jongste twee tochten, gisteren en verleden week, heb ik van enkele ervaren en reeds gerecupereerde PBP'ers vernomen dat er nu nog altijd gezondheidsproblemen waren bij sommige door hen gekende rijders.
Het blijft een stiel apart. Je moet de uitgebreide handleiding van je lijf van buiten kennen, en het vademecum ertoe op zak hebben.
-
jonathan
afschuwelijkLuc Willaert schreef:Dit vind ik toch wel een prachtig verslag van Gerrit Schotman.
Luc
De klimmen bij Gambaiseuil en in de voorsteden kosten tijd en de stoplichten in St. Quentin zijn erg hinderlijk, maar om 16:33 weet ik te finishen. 12 minuten voor het verstrijken van de limiet van 84 uur.
De spanning ontlaadt zich.
Gerrit
2007. het jaar van Parijs-Brest-Parijs.
Volgen: startnummer 6983
wat een verschrikkelijke stress moet dat geweest zijn
amaai
-
Jef
- chauffeur
- Berichten: 1188
- Lid geworden op: wo 18 jan 2006, 20:50
- Postcode: 2610
- Fiets: Optima Lynx
- Locatie: Wilrijk
- Contacteer:
Niks afschuwelijk of verschikkelijke stress. Dat zijn net de zaken die deugd doen 
Ik heb dat vroeger op een ander niveau in mijn sport ondervonden, alleen moet ik Patrick Pevenage wel gelijk geven, want nu 15 jaar na datum..... zoek maar eens in de babbelhoek. 
Maar ik zou direct herbeginnen, als het ging. 
En ook een PBP zou ik graag eens rijden, als mijn carroserie terug in orde geraakt en dergelijke zaken nog toelaat. 
Ik heb dat vroeger op een ander niveau in mijn sport ondervonden, alleen moet ik Patrick Pevenage wel gelijk geven, want nu 15 jaar na datum..... zoek maar eens in de babbelhoek. Maar ik zou direct herbeginnen, als het ging. En ook een PBP zou ik graag eens rijden, als mijn carroserie terug in orde geraakt en dergelijke zaken nog toelaat. Een optimist vergist zich evenveel als een pessimist, maar hij leeft gelukkiger.
-
jonathan
Allé graddus!
met een hele groep gentse liggers
lekker in elkaar zog
ik beloof dat ik afstand zal houden
is blijkbaar heel gezellig als het wat rustig aanpak
je kan het verslag van peter de rond lezen voor motivatie
http://home.wanadoo.nl/p.de.rond/Parijs ... 202007.htm
met een hele groep gentse liggers
lekker in elkaar zog
ik beloof dat ik afstand zal houden
is blijkbaar heel gezellig als het wat rustig aanpak
je kan het verslag van peter de rond lezen voor motivatie
http://home.wanadoo.nl/p.de.rond/Parijs ... 202007.htm
-
Gast
Voor de komende lange winteravonden.
Ga er een uurtje of twee voor zitten.
Vind je het hier niet, dan vind je het bijna nergens.
Geef die eerste pagina van 600 van de ruim 1.200 km ook de tijd om in je computer te laden!!
Eerst de beginpagina nààr Brest, en dan gans op het laatst klikken voor de terugwegpagina.
http://jeanpba.homeip.net/?page=70&onglet=1
Ga er een uurtje of twee voor zitten.
Vind je het hier niet, dan vind je het bijna nergens.
Geef die eerste pagina van 600 van de ruim 1.200 km ook de tijd om in je computer te laden!!
Eerst de beginpagina nààr Brest, en dan gans op het laatst klikken voor de terugwegpagina.
http://jeanpba.homeip.net/?page=70&onglet=1