HPV Ligfietsers

Vandaag nat gat opgelopen door iets te diepe plas op fietspad.
Evelien kwam vervolgens met het begrip Tsunami in de velomobiel.
Gekend begrip kennelijk.... jullie straffe verhalen ???....

een nat gat nog niet, ik kwam wel een keertje vast te zitten om een tijdelijke verkeerdrempel, waar een waterleiding doorliep. Ik was vergeten de bult in te calculeren waar de ketting doorloopt ... Uitstappen is dan de enige uitweg.

spruitje schreef:een nat gat nog niet, ik kwam wel een keertje vast te zitten om een tijdelijke verkeerdrempel, waar een waterleiding doorliep. Ik was vergeten de bult in te calculeren waar de ketting doorloopt ... Uitstappen is dan de enige uitweg.

Ha! De bekende gestrande-walvis-ervaring, waarbij je achterwiel nog wat hulpeloos blijft ronddraaien

En ook het nat gat gevoel ken ik. Intussen ben ik beter geworden in het inschatten van mijn toegelaten snelheid door plassen.

fujin schreef:Vandaag nat gat opgelopen door iets te diepe plas op fietspad.
Evelien kwam vervolgens met het begrip Tsunami in de velomobiel.
Gekend begrip kennelijk.... jullie straffe verhalen ???....

Hierbij past een verwijzing naar mijn favoriete post op mijn favoriete blog: Mooi Geel Is Niet Lelijk - Also sprach Stradathustra

Jammer genoeg heb ik er geen beeld van (daarvoor alleen al is een actiecamera een leuke stuk gereedschap), maar het staat wel in mijn geheugen gegrift. In december 2014 gingen we met een groepje naar de Oliebollentocht. Bicky had bij mij afgesproken en we zouden samen naar Antwerpen rijden. In Tielt druppelde het; in Gent regende het en hoe noordoostelijker we kwamen, hoe natter het werd. Ergens rond Waasmunster was de fietsroute getransformeerd tot een rivier. Bango, het wit-rode ding dat voor me reed, werd een kajak, met een indrukwekkende boeggolf. De Orca staat gelukkig toch net wat hoger op de wielen: ik hield het droog. Vervelend, zo'n rivier: je weet niet of het dieper of minder diep wordt. Met de billen samengeknepen navigeerde Bango tot waar het fietspad weer zichtbaar werd. Hij is niet gezonken.
Verder, aan de 'verkeerde' kant van de Schelde, lag het wit. Dan kwam het water, in de vorm van sneeuwvlokken, bij iedereen langs alle kanten binnengevlogen. Dat was een lawine in slow motion. (de tocht werd even later afgebroken)

Het water dat binnen in Bango stond onderin de ketting goot werd naar buiten gepompt via de kettingbuis, een komisch zicht aan de binnenkant. Mijn spullen bleven gelukkig droog

Ik heb het 2x meegemaakt. Zodra ik nu een plas zie, probeer ik altijd 1 wiel buiten het water te houden. Gaat dat niet, dan wacht ik eerst af tot de eerste Quest aan de overkant is . Of ik rij een blokje om. rustig rijden helpt! De eerste keer reed ik over een onverharde weg, en dacht, dat kan wel, dus ff door gassen. Dat heb ik geweten, ik zat helemaal onder. De 2e keer deed ik het voorzichtiger, maar helaas was de plas te diep. Doorfietsen is een must, als je eenmaal stilstaat kom je niet meer vooruit. Aan de andere kant van de plas je staart even optillen zodat het water sneller wordt afgevoerd de ketting goot in. En dan gewoon snel weer instappen om het zelf niet te koud te krijgen van je bad .

Met de Milan heb je geen last van tsunami's...

Je kan dat ook meemaken als je een fietsroute laat uitstippelen door Google Maps.... ook al vraag je onverharde wegen te vermijden, je komt toch off-road te rijden.

Als nieuweling in de velomobielwereld denk je dan: hmmm, toch maar even proberen.
De eerste plasjes brachten geen grote problemen, tot er uiteindelijk ééntje te diep bleek: veel water binnengeschept, nat gat en op de koop toe vastgereden. dus ook nog natte voeten omdat uitstappen de enige oplossing was.....

Ah, je moet het eens hebben meegemaakt. En je leert om in de toekomst wat kieskeuriger te zijn bij het kiezen van je routes, of te opteren voor een blokje om...